Ik wou 2 dingen bewijzen.
1-Dat je zelf uw verhaal maakt, op voorhand.
Of toch met een bepaalde intentie van daar wil ik naartoe.
Soms,...
Loopt dit gans de andere kant uit.
Maar da is dan ook niet erg.
Als je maar ergens heen gaat.
Beeld en reden dus.
2-da ge mé een oud ijzer als de Zorki 4 uit 1958 mooie resultaten kunt behalen.
Bla Bla Bla,
Waar het uiteindelijk op neerkomt is dat hoeveel personen er ook maar mogen geweest zijn.
In DOEL.
Dat iedere fotograaf, amateur of pro, er de kans krijgt iets te voelen.
Met zijn verhaal ergens heen wil.
Het bindmiddel van je verhaal is en blijft de verbeelding en gevoel van de man (of vrouw) die op het kopje drukt.
Ik poog de laatste tijd echt wel op voorhand uit te maken wat ik wil tonen.
Als je der echter nog nooit geweest zijt is het wel moeilijk.
Daarom vorm je der dan zelf, op voorhand een beeld bij.
Ik moet zeggen, dat 200 na den 'ingang' slagboom, ik al 3 keer gestopt ben.
Behoorlijk van slag, was ik.
Maar da ligt niet aan de manier van fotograferen,
maar de manier waarop je tegen iets aankijkt.
Enkele foto's.
Met de Zorki-Kodak Portra 400 combinatie.
Ik ben echt wel tevreden.
Hopelijk hebben jullie der ook iets aan.
Aanpassing beelden:
klein beetje contrast (hoger of lager) en een beetje scherpte aanpassing.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten