Zo maak ik er wel honderd op een maand
Een grafisch prachtig beeld, weinig zeggend, maar aanleunend bij de perfectie.
Hierover moesten wij oordelen.
En ja, ik weet dat de ziel (reden) van het beeld bepaald belangrijk is, maar telkens weer als ik een scène tegen het lijf loop waarvan ik letterlijk wordt omvergeblazen, ben ik niet te houden.
Dan moet ik mijn ei kwijt...schreeuw ik het van de daken:” zien jullie het ook? Of word ik nu gans zot ?”
Op een bijeenkomst van het Centrum voor Beeldexpressie werd ons gevraagd een 5 tal foto’s te beoordelen, waarvan er één voor mij subliem was.
“Troep, zo maak ik er wel honderd op een maand” zei hij, een grijzend persoon, waarvoor ik eerder veel respect had.
Verbijsterend hoe klein iemand wordt na zo een stomme opmerking.
Een beeld staat of valt bij het lijnenspel, het samenvallen van vlakken en lijnen, die op het eind van het verhaal een eenheid vormen.
Als je (ik) er ‘zo’ een tweetal op een jaar maak, ben ik in de wolken.
Man wat ben ik toch snel tevreden, al moet ik zeggen dat mijn omgeving dit niet echt zal beamen.
Wat hou ik toch van die verrassingen die aantonen dat het ook anders kan.
Of het dan ook beter mag worden genoemd, dat laat ik liever over aan mensen die er meer van kennen dan mij!
